"A renda básica garantiría uns 500 euros ao mes a cada adulto" Daniel raventós

Daniel Raventós - Profesor de economía, promotor de la renta básica

"Na política económica non hai unha soa medida neutral, sempre hai que decidir a quen se beneficia. Só un ignorante colocaría a economía á marxe do político"

 

Daniel Raventós (Barcelona, 1958) é doutor en economía, profesor titular da Universidade de Barcelona e un dos promotores da renda básica, cantidade que sería abonada polo Estado a cada cidadán. Acaba de publicar o libro ´A renda básica na era das grandes desigualdades´, no que defende que é posible dar a un salario a todo o mundo e erradicar a secuela de pobreza que se cerne sobre España, con centos de miles de familias que xa non reciben ningún ingreso.

 

MATÍAS VALLÉS –Para que se faga cargo do tipo de entrevista: "Contra Franco traballabamos mellor?"

–Nin falar. Sen liberdade non pode haber mellores condicións laborais, aínda que veñen deteriorando en todo o mundo durante o últimos corenta anos.

–Ata as manifestacións do pasado domingo, criamos que os sindicatos desapareceran.

–Estiveron demasiado prudentes en todas as actuacións que se sucederon desde maio de 2010. Haberán de ser máis activos contra unha reforma laboral que a propia patronal declarou que lle encantaba, ata o punto de que rebaixaron o seu entusiasmo inicial. O empresariado non se mostrou contento con ningunha das 56 anteriores.

–En cambio, os Indignados extinguíronse.

–Equivocouse quen pensase que se manterían activos constantemente. Os Indignados son heteroxéneos e costa moito polos en marcha, pero espertaron simpatía entre a poboación e estanse preparando para reactivarse.

–A renda básica significa vivir sen traballar?

–Ao contrario, é unha medida que favorecerá a incorporación ao mercado laboral. Finánciase cunha reforma do imposto sobre a renda e, a diferenza de todos os subsidios –que son condicionados–, a renda básica é compatible con outros ingresos.

–Ao paso que imos, teremos que conformarnos coa renda básica.

–Non creo. Aínda que pensamos que sería beneficiosa en épocas de bonanza, as súas virtudes fanse máis evidentes en tempos de recesión, porque loita contra a pobreza e a inseguridade.

–De canta renda estamos a falar?

–Un bo criterio é o limiar da pobreza, un dato obxectivo que equivale á metade da renda per cápita de cada rexión. No reino de España estaría ao redor dos 500 euros por mes e adulto.

–Só o traballo fainos libres.

–Nin pensalo. A maioría de asalariados traballan como medio para facer outra cousa. Esta concepción instrumental do emprego é negativa, e a renda básica permitiría que as persoas se dedicasen a outras cousas cunha liberdade que hoxe non teñen. Por exemplo, ao traballo voluntario.

–Os funcionarios son a nova clase privilexiada?

–É unha das terribles demagoxias atizadas polo Goberno e os sectores próximos á reforma laboral, e gañaron a batalla. Téntase nivelar por baixo, a imaxe dos chistes de Forges sobre os funcionarios de ministerios de Madrid con pouco traballo. Esquécense así as achegas en sanidade e educación.

–Os ricos poderán seguir sendo ricos nun mundo de pobres?

–Nunca pensan que teñan bastante. Os ricos son hoxe máis ricos que fai trinta anos, mentres o resto da poboación se empobrece. En Estados Unidos gravábanse os seus ingresos ao 90%, hoxe meteríase no manicomio a quen o propuxese. Por iso, a única partida que non recortou a Generalitat é a de policía, porque aumentará a delincuencia e abarrotaranse as prisións. A polarización únese á crise, pero a situación non ten por que estalar.

–Vostede é economista, polo que o reduce todo á economía. E así sucesivamente.

–A vida é afortunadamente máis rica que a economía, e defendo ao contrario que a miña disciplina vén precedida pola política. Galbraith sostén que só un ignorante, ou máis frecuentemente un impostor, colocaríaa á marxe do político. Non hai unha soa medida neutra de política económica, sempre hai que decidir previamente a quen beneficia.

–Segundo as táboas do imposto sobre a renda, en España non hai ricos.

–Efectivamente, os empresarios declaran ingresos de mil euros mensuais de media, moito menos que os seus traballadores. Nesas táboas obsérvase a gran fraude fiscal que hai no reino de España.

–E o internacionalista faise nacionalista catalán.

–Dito así sería incorrectísimo, unha cousa é proclamarse internacionalista e outra non ver que hai nacións oprimidas por Estados. Non comparto os intereses que representa Mais, que só defende unha parte da miña nación.

–Unha república é máis eficiente economicamente que unha monarquía?

–A diferenza obedece a outros criterios. É unha distinción case de hixiene pública, entre a elección por sufraxio universal na república e unha monarquía que se decide por unha cuestión de espermatozoides, que reportan os privilexios consecuentes.